Halina Elczewska

Moje dzieciństwo 1919-1938  |  Życie się zmienia 1939-1940  |  Zamknięcie w getcie 1940-1944  |  W obozach 1944-1945  |  Koniec wojny 1945 i doświadczenia powojenne  |  Pełna biografia

Zobacz również Zdjęcia i dokumenty >>

1919-1938

Halina Elczewska z d. Goldblum urodziła się 11 XI 1919 r. w Łodzi w spolonizowanej rodzinie Maurycego i Franciszki. Ojciec był dyrektorem w firmie Markusa Kohna przy ul. Łąkowej 3/5. Tam też rodzina zamieszkiwała przed wojną. Po ukończeniu gimnazjum im. Elizy Orzeszkowej przy ul. Kościuszki 21 i zdaniu matury podjęła pracę w firmie „Angielsko-Polskie Towarzystwo Handlowe” przy ul. Kościuszki 1.

1939-1940

Wybuch wojny i utworzenie getta spowodowały, że rodzina musiała opuścić swoje mieszkanie i przenieść się do getta. Tam zamieszkali przy ul. Brzezińskiej 39. Ojciec przez pewien czas pełnił w getcie funkcję kierownika poczty.

1940-1944

Halina w getcie pracowała w Komisji Kontroli (pl. Kościelny 4) oraz w Urzędzie Pracy. Po zamążpójściu (1942) wraz z mężem Pinkusem Inzelsztajnem przeprowadziła się na ul. Jakuba 10. Podczas likwidacji getta została wywieziona 24 VIII 1944 do Auschwitz z całą rodziną. Tam zginął mąż, rodzice i młodsza siostra Inka. Ocalała tylko Halina i jej siostra Jadwiga oraz szwagier Arnold Mostowicz.

1944-1945

Z Auschwitz Halina została przewieziona 6 X 1944 r. do obozu Gross Rosen, a stamtąd do Halbstadt, gdzie doczekała wyzwolenia 9 V 1945 r.

1945 i doświadczenia powojenne

Od 1946 r. mieszkała we Wrocławiu, gdzie też wyszła za mąż za Macieja Elczewskiego, a w 1953 r. przeniosła się wraz z rodziną do Warszawy. Po śmierci męża w 1957 r. rozpoczęła pracę w TVP w dziale popularno-naukowym, gdzie pracowała do 1969 r. Antysemicka nagonka [po wydarzeniach Marca 1968 r.] spowodowała, że Halina przeszła na wcześniejszą emeryturę, a część jej rodziny opuściła Polskę. To ona jest pomysłodawczynią powstania Parku Ocalałych w którym posadziła pierwsze drzewko oznaczone numerem „0”.