Jakub Ringart

1925-1938

Jakob Ringart urodził się w 1925 r. w Łodzi, mieście położonym na południowy zachód od Warszawy.Jego ojciec Isaj pracował jako urzędnik w dużym banku, a jego matka Sara była gospodynią domową. Jakob miał dwóch starszych braci: Artura i Bolesława.

W miejskiej szkole, do której uczęszczał był jedynym Żydem w klasie liczącej 30 uczniów. Zdawał do gimnazjum im. Józefa Piłsudskiego, ale nie został przyjęty, ze względu na obowiązujące już wtedy ograniczenia w liczbie Żydów przyjmowanych do szkół średnich (tzw. numerus clausus).  Dlatego uczył się w prywatnej szkole średniej. Uważał się za polskigo chłopca o żydowskim pochodzeniu, ale często był w szkole narażony na  antysemityzm. 

1938-1940

Jakob miał 14 lat, kiedy 1 września 1939 r. wybuchła wojna i niemieccy żołnierze maszerowali ulicami Łodzi. 

Później, tej samej jesieni, kiedy Jakob przygotowywał się do podjęcia dalszej nauki, nic już nie było takie same. Wszystkie żydowskie dzieci były zmuszone opuścić szkołę.  Nazwy ulic zostały zmienione i Żydom zabroniono chodzić główną ulicą, którą nazwano ul. Adolfa Hitlera (Adolf Hitler Strasse).

1940-1944

Łódzkich Żydów przymusowo przesiedlono do getta, a pod koniec stycznia 1940 r. Jakobowi i jego rodzinie nakazano opuścić mieszkanie.

W getcie ojciec Jakoba pracował w biurze zarządu getta, który decydował, gdzie mieszkańcy getta będą mieszkać. Jego matka zarządzała Domem Starców. Część osób starszych została deportowana do Łodzi z Berlina, Hamburga i Wiednia. Jakob, który skończył piętnaście lat, został czeladnikiem w warsztacie mechanicznym.

Dwa lata po utworzeniu getta Niemcy zaczęli deportować z niego ludzi. Z okna Jakob widział, jak podcas jednej z deportacji dzieci są brutalnie zabierane i ładowane na ciężarówki.

1944-1945

W miarę trwania deportacji, getto stawało się coraz mniejsze. Obszar, na którym mieszkał Jakob, był ostatnim, który został wysiedlony. Na ścianach bdynków zawisły ogłoszenia, które nakazywały ludziom, stwienie się na dworcu kolejowym, w celu wyjazdu do innego obozu”.

W końcu, gdy zaprzestano dystrybucji żywności, Jakob i jego rodzina nie widzieli innego wyjścia niż opuszczenie getta. Gdy pociąg zatrzymał się w Auschwitz-Birkenau, wszystkich przybyłych Żydów poddano tzw. selekcji, a Jakob został siłą oddzielony od mamy i ojca.

1945 i doświadczenia powojenne

Z obozu Auschwitz-Birkenau Jakob został  deportowany do obozu pracy niewolniczej w fabryce w Brunszwiku. Warunki w obozie były okropne, a praca ciężka. Ze względu na wszy Jakob był stale pokryty ranami i strupami po ugryzieniach.

1 maja 1945 r. Jakob i inni więźniowie zostali załadowani na wagony kolejowe. Jednak z powodu ciężkich bombardowań sił alianckich pociąg nigdy nie wyruszył, a następnego dnia obóz został wyzwolony.

Po wyzwoleniu Jakob został zabrany do obozu dla przesiedleńców w Bergen-Belsen. Lekarze odkryli, że ma gruźlicę i zasugerowali, że powinien udać się na  leczenie do Szwecji. I w ten sposób 20 lipca 1945 r. Jakob przybył łodzią z niemieckiej Lubeki do Trelleborga w Szwecji.