Janina Bauman

Moje dzieciństwo 1926-1939  |  Życie się zmienia 1939-1940  |  Zamknięcie w getcie 1940-1942  |  W ukryciu 1942-1945  |  Koniec wojny 1945 i doświadczenia powojenne  |  Pełna biografia

1926-1939

Janina Bauman urodziła się w Warszawie 18 sierpnia 1926 r. w rodzinie inteligenckiej, całkowicie zasymilowanej, niereligijnej. Jej ojciec Szymon Lewinson był lekarzem urologiem, tak jak wielu innych członków jej rodziny. Przed samym wybuchem wojny Janina wraz z rodziną wyjechała do domu letniego do Konstancina, a we wrześniu wróciła z rodzicami do Warszawy.

1939-1940

Janina miała 13 lat, gdy we wrześniu 1939 r. wybuchła II wojna światowa. Wtedy jej ojciec został zmobilizowany do wojska jako oficer rezerwy. Razem z innymi polskimi oficerami został internowany przez armię sowiecką, przebywał w obozie w Kozielsku, a potem razem ze swoim bratem został zamordowany w Katyniu.

1940-1942

Po utworzeniu getta zamieszkała wraz z rodziną na jego terenie, gdzie wielokrotnie przenosiła się z miejsca na miejsce, uciekając przed Niemcami.

1942-1945

Z terenu warszawskiego getta uciekła wraz z matką i młodszą siostrą dopiero w 1944 r., unikając tzw. Wielkiej Akcji Likwidacyjnej i wywózki do obozu śmierci w Treblince. Po ucieczce z getta najpierw ukrywała się na terenie Warszawy, a potem w miejscowościach podwarszawskich. Wielokrotnie zmieniała miejsce pobytu, gdyż kilkakrotnie wraz ze swoimi najbliższymi stała się ofiarą szantażystów. Podczas powstania warszawskiego, jesienią 1944 r. zachorowała na gruźlicę i całe powstanie spędziła z wysoką gorączką w piwnicy jednej z kamienic w centrum miasta. Po powstaniu, razem z innymi warszawiakami bydlęcymi wagonami wyjechała do podkrakowskiej wsi, gdzie ukrywała się w gospodarstwie rolnym, razem ze swoją mamą. Jej siostra i ciocia Mania – polska gosposia, która zawsze pomagała jej rodzinie, mieszkały u innych gospodarzy w tej samej wsi.

1945 i doświadczenia powojenne

W kwietniu 1945 r. wróciła do Warszawy. Skończyła studia dziennikarskie, podczas których poznała swojego późniejszego męża prof. Zygmunta Baumana. Wstąpiła do PZPR i pracowała w wytwórni filmów dokumentalnych. Urodziła 3 córki. W 1968 r. podczas kampanii antysemickiej mąż Janiny był prześladowany i wyrzucony z pracy na Uniwersytecie Warszawskim razem z 6 innymi pracownikami naukowymi. Janinie  zasugerowano zwolnienie się z pracy, co uczyniła i cała rodzina postanowiła wyjechać z Polski. Najpierw do Izraela, gdzie już mieszkała siostra Janiny – Zosia. Tam Baumanowie mieszkali przez 3 lata, potem przenieśli się do Anglii do Leeds, gdzie Janina pracowała jako bibliotekarka w szkole, a mąż był wykładowcą i dziekanem wydziału socjologii na Uniwersytecie w Leeds. Janina została pisarką, napisała kilka opowiadań, które oparła na swoich wspomnieniach.